Zeg maar nee, dan krijg je er twee! We zien dubbel en hebben toch echt geen drank op. Twee Shiba’s in huis met een broekje aan!
Sinds gisteren 16.30 uur heeft Rontu weer een broekje aan, eindelijk dachten wij, want het werdt weer tijd. Maar om 21.30 uur zag ik weer bloedspettertjes op de grond en dit terwijl Rontu toch echt haar broekje aan had, wat nu weer, dacht ik. Ik riep Miyuki bij me en nee hé, ja hoor, nog een dame die een broekje aan moest, maar dit dan vanaf vanmorgen, want we gingen lekker slapen.
Vanmorgen liep de wekker op tijd af, want we willen Rontu weer laten dekken zodat ze puppy’s kan krijgen en dan moeten er bezoekjes aan de dierendokter gebracht worden. Hup ons bed uit, Keiko vrij laten, Rontu vrij laten en even een strijd om haar een broekje aan te doen (de eerste twee dagen vind ze dit maar niks) en daarna mocht Miyuki haar huisje verlaten en die was dus ook de klos, ja ook zij kreeg een broekje aan. Tijdens het ontbijt zitten genieten van de twee super sportieve hondjes met hun sportbroekjes aan, zelf aankleden, hondjes uitlaten en weg wezen op weg naar Sleeuwijk.
Daar aangekomen was het een drukte van belang, maar ja het was dan ook gewoon spreekuur. Na een half uurtje te hebben gewacht was Rontu aan de beurt en dat hebben ze geweten in de wachtkamer, wat kan die gillen zeg. Toen ik dan ook de wachtkamer uit kwam was mijn opmerking dat ik zelf een uitsrijkje maken ook niet leuk vind en al de vrouwen moesten me gelijk geven en schoten in de lach. We kregen te horen dat ze de uitslag wel door zouden bellen en na afgerekend te hebben konden we weer naar huis.
Onderweg hebben we nog een paar dierenwinkels aangedaan, want er moesten nieuwe sportbroekjes gekocht worden. Verschonen kan namelijk echt geen kwaad. Ook nog even naar de supermarkt voor inlegkruisjes en daarna naar huis. Thuis gekomen had ik voor alle drie de hondjes een verrassing, een nieuw speeltje, dat hadden ze wel verdiend vond ik.
Voor de rest van de dag lekker niksen, want al die hormonen die het leven door de war gooien, bahhh