Gisteren was ik na een aantal weken niet naar ringtraining te zijn geweest zo stom om naar Rptterdam te rijden, dit terwijl ik wist dat er op de weg terug een fikse file stond. Op de heen weg heb ik nergens last van gehad, ja wel wat drukte in Rotterdam zelf maar voor de rest niks. Na de ringtraining heb ik voor de zekerheid even naar Remko gebeld hoe de drukte was en voor een eventuele alternatieve route naar huis. Nog even de kaart van Nederland erbij gepakt en de laatste fileinformatie gevolgd en daarna was het duidelijk, de A16 blijven volgen naar huis. Al met al was het zo erg nog niet en heb er maar een half uurtje langer over gedaan. Ook Miyuki vond het allemaal niet zo erg, want ze was tenslotte toch gezellig met het vrouwtje op pad geweest.
Vandaag was het weer gewoon een dag waarop ik mocht werken en op de weg terug nog wat boodschappen halen, want dat komt ook ieder week weer terug. Een lekker stukje lopen met de hondjes, daarna hun bakjes vullen met brokjes, wat te drinken voor me zelf pakken om met het blad "Onze hond" lekker op de bank neer te kunnen ploffen.
Keiko en Rontu hebben Miyuki trouwens nog veel verhalen over Sinterklaas verteld en die kleine vind het nu toch onderhand ook wel tijd worden dat ze wat te drinken en wat brokjes voor het paard van Sinterklaas klaar zet. Ze zegt zelfs dat ze zometeen ook nog een liedje gaat zingen, want dat heeft ze van haar mensenvriendjes en mensenvriendinnetjes. Zegt zegt ook eerlijk dat ze het eigenlijk alleen maar doet om te kijken of ze wel lief genoeg is. Ach, die Miyuki toch, zou ze lief genoeg zijn?
Volgens mij is Miyuki toch nog best lief geweest. Hopelijk hebben Keiko en Rontu haar wel verteld wanneer ze dat liedje moet zingen. Niet bijvoorbeeld ’s ochtends vroeg als het baasje en vrouwtje willen uitslapen.
Succes met zingen!!!
Tuurlijk is Miyuki lief.
Zolang ze niet ’s nachts gaat zingen……..