Eerst even iets wat ik van het vrouwtje moet zeggen; ze had het de afgelopen week te druk met klusjes, werken en rusten en als ze dan tijd had had ze gewoon even geen zin om de computer aan te zetten, sorry dus.

Maar hier gaat het leven gewoon door hoor al moet ik de laaste tijd wel laten zien dat ik lief kan zijn, teminste dat zeggen tante Keiko en  mama Rontu. Ze zeggen dat Sinteklaas ook altijd hier langs komt en een cadeautje brengt als ze maar lief zijn en dat is bij mij toch wel eens een probleem, teminste als ik het baasje en vrouwtje moet geloven.

Zo ook afgelopen zondag. Krijg ik op mijn donder dat ik weer aan de bank had gezeten, maar baasje had me gewoon in de huiskamer opgesloten terwijl hij naar boven was gegaan. Schandalig toch en omdat ik toen zo kwaad was heb ik nog maar een gaatje in de bank gemaakt. Ook slaapt het baasje ’s morgens graag nog even als het vrouwtje al naar haar werk is en omdat ik dan bang ben dat hij zich verslaapt ga ik maar een liedje zingen. Vind hij ook niet goed en ik denk nog wel aan hem.

Maar ik ben me van geen kwaad bewust en doe toch altijd erg lief, kwispel met mijn staartje, geef heel veel kusjes en slaap lekker op de zak.

Ik hoop dat als ik tante Keiko en mama Rontu moet geloven Sinterklaas wel ziet dat ik lief Shiba hondje ben en wel een cadeautje komt brengen en dat baasje en vrouwtje alleen maar zeggen dat ik stout ben, omdat ze bang zijn dat ze zelf geen cadeautje krijgen. We zullen zien, want Sinterklaas schijnt nog één week in Nederland te zijn.