Ja ja, eindelijk zijn we weer terug van weg geweest. Eerst een week in Zwitserland, daarna verhuizen naar Duitsland en dan ook nog eens twee weken daar vakantie vieren. Het hield deze reis niet op!
Mariska en haar hondjes Simba en Ziggy zijn ook nog ruim vier dagan bij ons geweest en dat was erg gezellig (vielen we niet gelijk in een leegte nadat we afscheid genomen hadden van de rest van de groep in Zwitserland). De eerste dagen hebben we rustig aan gedaan, want de wandelingen van Zwitserland zaten nog in de benen. Maar toen ging het weer gebeuren, met z’n alle zijn we lekker gaan wandelen en onderweg hadden we ook nog de tijd om van het uitzicht te genieten. We hadden in het huisje alleen een nadeeltje, Ziggy was namelijk helemaal hoteldebotel van Miyuiki en die moesten we dan ook uit elkaar houden. Want als we dat niet hadden gedaan dan was de kans groot geweest dat we over een paar weken weer een stel puppy’s rond zouden hebben lopen en daar is Miyuki toch nog wel veel te klein voor. Zo dacht Rontu er trouwens ook over en ging iedere keer tussen Ziggy en Miyuki inlopen als we aan het wandelen waren. Op donderdag is mariska met haar hondjes weer naar huis gegaan en toen werd het stil in huis. De hondjes miste al hun vriendjes en wij ook de mensen om ons heen, dus wat deden we, wandelen.
Gelukkig voor Miyuki kwamen we onderweg nog al wat dieren tegen waarmee ze heerlijk kon kroelen!!!
Maar de mensen onderweg wilde toch echt wel weten wat voor hondjes daar nou eigenlijk liepen aan de overkant van de straat, of waren het echt vosjes. De verrekijker moest er in ieder geval aan te pas komen om ons van dicht bij te kunnen bekijken. Naast het wandelen hebben de hondjes en wij ons prima vermaakt in de achtertuin. Ach ja, wat wil je anders met dat heerlijke weer. Lekker luieren, maar ook de boel in de gaten houden.
Wooeeefff, waaffff, blaaffffff, woef, dat was wij regelmatig hoorde als we even binnen waren. Meestal kwam er dan iemand voor bij lopen met een hond, maar soms stonden de hondjes dan de andere kant uit te kijken en begroeten een bekende die de tuin in kwam lopen. Dat was dan meestal Monica die weer eens wat lekker aan hun kwam geven.
Vandaag zijn we met veel tegenzin de spullen gaan pakken en ook aan de hondjes merkte we dat ze eigenlijk helemaal niet naar huis wilde. Maar zondag staat er weer wat leuks op de kalender en ach, na drie weken weg te zijn geweest moet je toch onderhand wel van ophouden weten. Maar iedereen weet het Duitsland verveelt ons nooit al moeten we weken blijven, dat is voor ons geen straf.