School voor Miyuki was het eerste wat er voor vandaag op het programma stond. Ik (Patricia) was de gelukkige om met haar de klas in te gaan en Remko bleef lekker wat kletsen met bekende. Alles ging goed tot dat Miyuki de eerste hoogte sprong moest nemen, jippie, leuk, wat kan ik gaan uitspoken dacht ze. Miyuki raakt namelijk helemaal de kluts kwijt en weet niet meer van ophouden als ze ook maar een hindernis van een behendigheidsbaantje voor jongen honden moet nemen. Ze besloot om met andere honden uit haar klas te gaan spelen en ik maar roepen dat ze moest komen, nou nee dus, daar had ze geen zin in. Remko hoorde dat en besloot om mij te helpen door Miyuki te roepen, ze moest dan wel langs mij komen en dan kon ik haar lokken met een snoepje.
Achter af had Remko beter zijn mond kunnen houden, want wat er toen gebeurde, een salto door of moet ik over het afzetgaas, een spurt richting het baasje en hoep over de houten schutting naar het baasje. Even over die schutting, die is op zo’n hoogte dat ik er lekker op kan leunen met mijn armen als ik sta te kijken naar ander hondjes met baasjes en op die armen kan ik dan mijn hoofd laten rusten, oftewel erg hoog voor zo’n klein hondje dus. Remko dacht slim te zijn en Miyuki verder geen aandacht te geven en ze gelijk terug in de klas te zetten. Nou nee dus, Miyuki vroeg zich af of ze die schutting ook zonder aanloop over kon komen en ja hoor, dat lukte haar weer. Ik hab haar daarna gelijk aan de riem gedaan en haar helemaal weer onder ápel gezet, want er moet tenslotte geluisterd worden of ze wil of niet, want die acrobatische streken zijn helemaal nog niet goed voor haar, trouwens voor geen enkele hond.
Blij zijn we niet met deze actie, want ze heeft het nu geproefd en zal dit dus no vaker gaan doen. Wel waren we onder de indruk dat zo’n klein hondje dit voor elkaar kreeg, zelfs de leraar moest even slikken en zei dat we met Miyuki nog veel gaan afzien. Remko heeft geleerd dat als hij aan de kant staat zijn mond moet houden als ik met Miyuki bezig ben, want die kan dit allemaal nog niet aan.
Klaar op school snel de auto in oma naar Mitsu te gaan, onderweg hebben we nog over de titel van deze log nagedacht en we vonden Baassie en Miyuki wel aardig. Baassie van Bassie (de clown) en Miyuki van Adriaan (de acrobaat). Na een half uurtje waren we bij Mitsu en zijn baasjes (het vrouwtje kwam wat later want er moest nog gewerkt worden).
Mitsu was zo trots op zijn optrekje dat hij tante Keiko, mama Rontu en zijn zusje Miyuki gelijk heel de tuin liet zien. Helaas voor hem had hij te vel intresse voor zijn mama (gek he, ze is nog een beetje loops) waardoor ze in de auto gezet werd. Ook begon hij intresse te krijgen in Miyuki, die is nog niet loops, maar dat zal niet lang meer duren zo te zien aan Mitsu, dus ook die ging in de auto slapen. Toen wilde hij nog eens kijken of tante Keiko nog zo’n baas is en ja, hoor hij kon het niet winnen.
Na een paar uur gezellig in Venray te hebben door gebracht zijn we nog een wandeling met z’n allen gaan doen om daarna in de auto te stappen op weg naar huis. Toen wij in de auto zaten keken we elkaar aan en zeiden allebei tegelijk dat we blij waren dat we nu weer al de puppy’s gezien hadden en dat we nog blijer waren dat ze allemaal erg goed terecht zijn gekomen. Dat we nu zeker weten dat we het een half jaar geleden allemaal goed hebben gedaan is toch wel een hele geruststelling.