Langs deze weg willen wij (Keiko en Rontu) de postbode bedanken. Hij bracht namelijk vorige week een kaartje voor ons mee. Dat kaartje was van de dierendokter en dat hebben we vandaag geweten.

Nadat het vrouwtje van de week die afspraak met de dierendokter had gemaakt waren we vanavond welkom. Het was weer tijd voor onze spuitjes. Ik (Keiko) was als eerste aan de beurt en heb heel de boel op stelten gezet. Mensen die een Shiba hebben weten gelijk hoe ik me gedragen heb en voor de mensen die dat niet weten een Shiba kan heel hard huilen en zich aanstellen. De dierendokter vond dit erg raar, want zo heb ik me nog nooit gedragen. Toen de spuitjes in mijn lijfje zaten moest ik ieder keer happen om de jeuk weg te werken en dat was voor het vrouwtje een grappig gezicht, want ook dit had ik nog nooit gedaan.

Ik (Rontu), degene die me zou mogen aanstellen, na al de onderzoekjes voor mijn puppy’s heb me keurig gedragen en dat vond het vrouwtje dan ook super knap. De spuitjes zaten in mijn lijfje voor ik er erg in had en ik kreeg dan ook een dikke knuffel van de dierendokter.

Dus we willen achteraf gezien niet alleen de postbode bedanken dat hij dat kaartje in de bus heeft gedaan, maar ook de dierendokter dat hij de spuitjes weer heeft gegeven.