De cadeautjes die Sinterklaas of zijn Zwarte Piet hier van de week had gebracht zijn van middag op gehaald door onze mensenvriendinnetjes Quinty, Moïse en natuurlijk hun papa en mama.
Quinty en Moïse wisten zeker dat hun namen op de cadeautjes stonden en dat klopte dan ook.

Het was weer erg gezellig en ook hebben Quinty en Moïse lekker met mij (Keiko) gekroeld.Aan mij (Rontu) hadden ze niks, want ik heb bijna heel de tijd in mijn werpkistje gelegen waar Quinty en Moïse dan ook regelmatig stiekem om het hoekje kwamen kijken of ik er nog wel in lag.

En nu word het spannend, het vrouwtje zegt dat de laatste dagen (of zouden het uren zijn) zijn aangebroken voor mij (Rontu).
Ik (Keiko) ga dus maar pootjes draaien voor Rontu, baasje en het vrouwtje in de hoop dat alles goed gaat tijdens het krijgen van haar puppy’s.

Het liedje dat hier op het moment veel gezongen word is:
“Zie, de maan schijnt door de bomen,
makkers staakt uw wild geraas.
’t Heerlijk avondje is gekomen,
’t avondje van Sinterklaas.
Vol verwachting klopt on hart,
wie de koek krijgt, wie de gard.
Vol verwachting klopt on hart,
wie de koek krijgt, wie de gard.”
De regels “vol verwachting klopt ons hart” worden dan iets harder gezongen, waarom toch?