Een hele tijd gelden heeft Rontu eens een aanvaring gehad , vanaf die tijd was het apporteren een ramp.
Maar sinds een paar weken gaat het thuis weer goed hoor, teminste een speeltje brengt ze ondertussen terug, waarschijnlijk alleen in de hoop dat we het weer weggooien.

Nee hoor, ook de bumper (een waterdummy) pakt ze ondertussen weer goed op, maar dat terug brengen, dat hebben we vanmiddag meerdere malen geprobeerd, maar dat gaat nog niet zoals het moet.
Ze rent hard achter de bumper aan, pakt hem op, laat hem weer uit haar mond vallen en komt terug gerend voor een snoepje, nou nee dus.

Keiko vind het apporteren nog steeds erg leuk om te doen, die gaat de bumper dan ook zoeken en brengt hem netjes terug.
Ik heb dus nog hoop dat als Rontu maar vaak genoeg naar Keiko kijkt ze het dan mnisschien ook gaat snappen en dat ze dan niet meer bang is om door een andere hond aan gevallen te worden, want bij ons in de achtertuin lopen toch geen andere honden.