Al een paar dagen doe ik allemaal raar, teminste dat roept het vrouwtje.

Bijna iedere keer dat we gaan wandelen roept ze, Rontu; je bent een vrouwtje!
Maar wat doe k nu verkeerd als ik een poot optil tegen een boom aan, ik wil alleen maar de reutjes uit de buurt laten weten dat ik er ben, dat ik een mooie knappe meid ben en wel zin heb in een spelletje, daar is toch niks mis mee.
Vrouwtje; de volgende keer hoef je me niet te vertellen dat ik een vrouwtje ben en ik ga wel weer normaal doen tegen de tijd dat ik niet meer loops ben.

Verder mocht Keiko vandaag in de achterbak van een graafmachine (ja echt, die van de buurkinderen) en misschien mag ik morgen wel.
Als het weer zulk lekker weer is als gisteren en vandaag mogen we weer heel de middag in de tuin spelen en ook even voor op straat waar alle kindjes van de buren dan ook aan het spelen zijn en dat vind ik altijd erg leuk.