Met Rontu gaat het steeds beter, ze hoeft niet ieder uur meer naar buiten en het vrouwtje nou die verstaan we bijna niet meer (of willen we ze niet verstaan, hoeven we ook niet te luisteren).
Verder hebben Rontu en ik maar een beetje gespeeld, want zij is natuurlijk nog niet helemaal de oude.

Vanmiddag is het vrouwtje maar weer gaan leren in dit boekje(ze kon verder toch met niemand aan de telefoon hangen of ergens op visite gaan) en ze moet zeggen er komen al een heleboel dingen erg bekent voor en dat is natuurlijk onderhand wel de bedoeling, want als het goed is moet ze in november examen doen.

Alleen vanmorgen was er wat spannends gebeurd, we waren met z’n drietjes buiten en er kwam een grote, zwarte hond op ons afgelopen (wel aan de riem en met z’n baasje erbij) en die moest ik natuurlijk bij mijn zieke zusje weg houden, dus moest ik hem wegjagen en dat doe ik natuurlijk op mijn eigen manier.
Vrouwtje moest me dan ook toen we thuis waren eerst nakijken of ik geen wondje had opgelopen en dat was gelukkig niet het geval.