Het is nu een paar uurtjes later en nog steeds ben ik niet helemaal opgeknapt, maar het gaat al wel de goede kant weer op.
Ik loop af en toe Keiko al weer te pesten en hoef ook al niet meer zo hard te rennen als ik naar buiten moet.

Alleen heeft het vrouwtje volgens mij binnen een paar uurtjes geen stem meer, die is namelijk weer steeds verder aan het verdwijnen (net als een tijdje geleden, hopelijk heb ik har niet ziek gemaakt, we zullen morgen zien!).

Omdat wij dus allebei niet honderd procent zijn (kwa gezondheid dan) gaat het baasje vanavond met Keiko naar school en hebben wij lekker het rijk alleen thuis en dan zal het wel met elkaar kroellen worden en daar genietten we dan ook altijd erg van.
En waarschijnlijk kruipen we alletwee vroeg in ons bedje, vrouwtje moet namelijk morgen ook weer gaan werken, eindelijk is ook haar vakantie voorbij.