Vanmorgen was het dan zo ver, het nieuwe baasje en de nieuwe vrouwtjes van Risshū mochten hem op komen halen. Wat hadden ze hier naar uit gekeken. Vrouwtje had het gisteren nog gered om alles wat Risshū mee mag nemen klaar te zetten en dat zag er vanmorgen dus zo uit.

Na nog eens alles te hebben verteld en te hebben uitgelegd is ons mensenvriendinnetje Lore nog even komen kroelen en toen zijn we samen met hem voor het laatst nog een rondje gaan lopen en toen mochten ze vertrekken. Maar natuurlijk werd het van het trotste gezinnetje nog een foto gemaakt.

Nog even kletsen en toen moest vrouwtje Risshū even zoeken. Ze had kunnen weten waar hij was, want sinds het tweede nest mij (Rontu) gaan hier de puppy’s zodra ze merken dat ze weg gaan in de bench liggen en komen er niet meer uit. Dus vrouwtje haalde hem er uit en gaf het riempje over zodat hij naar de auto kon wandelen. Bij de auto wilde ze hem nog even een afscheidskroel geven en dacht dat ze van die knuffelhond wel een kus zou krijgen, maar dat deed hij dus echt niet, wat ze ook probeerde ze kreeg er echt geen. Schandalig vond ze dat, want vanaf dat hij drie weken oud is geeft hij kusjes bij het leven en nu niet, dat is toch niet lief van hem.

Nadt ze hem had uitgezwaaid pinkte ze binnen en traantje weg en pakte Reigan om even te kroelen, maar ook wij (Keiko en Rontu) gingen naast haar op de bank zitten om te kroelen, want dat kon ze wel gebruiken.

Vanmiddag hebben we lekker lui gedaan en vanavond gaan we lekker tv kijken. Met z’n viertjes op de bank tot we te moe zijn om onze oogjes open te houen en dan, danblijft Reigan voor het eerst alleen beneden om te slapen. We zijn benieuwd hoe de nacht zal gaan, want Risshū is weg en die zal Reigan wel gaan missen.