Nou nou, wat een gedoe zeg. Eerst vrouwtje ziek, maar gelukkig duurde dat maar een paar dagen en is ze vandaag weer gaan werken. Maar de rest van het gedoe is dat Okaiya veel bezoek krijgt en dat is toch wel raar, want voor ons komt zo vaan geen bezoek. Oké, we krijgen wel vaak bezoek, maar dat is niet speciaal voor ons, maar ook voor het baasje en vrouwtje.
Zo is ons mensenvriendinnetje Lore al een paar keer geweest. En dan moet er natuurlijk veel gespeeld en gekroeld worden.
En vandaag was ons mensenvriendinnetje Kaya er. Voor haar is het wel raar, want vanaf dat Okaiya hier logeerd roept het vrouwtje regelmatig dat ze haar mond moet houden, dat ze lief moet zijn en dat ze dat wat ze in haar mond heeft los moet laten. Maar vrouwtje heeft het dan niet tegen haar maar tegen de kleinste hier in huis. En dat is voor haar best wel eens verwarrend als ze net lekker aan het buiten spelen is en wij met z’n alle langs lopen.
En tussen al die bezoekjes door doen wij gewoon lekker lui, want het is allemaal best wel vermoeiend hoor. En als het vrouwtje dan eens even kijkt wie waar ligt schrikt ze soms best wel.
Gisteren lagen er ineens 3 generatie’s op 1 zak.
En dan moet vrouwtje hard lachen, want het ene moment hangen ze met z’n alle in elkaars haren, even later staan ze naast elkaar te eten, dan zijn ze weer aan het stoeien en dan liggen ze samen te slapen. Ze noemt ons dan de “Mafhondjes”!
Wat een geweldig mooie foto zeg en het zal wel weer een ouderwetse dolle boel zijn daar in Breda.
Heeeeel veeeeel knuffels van ons