Wij zijn vandaag eens lekker gaan afkoelen, nee niet in de zee of in een zwembad, maar in het bos. Lekker wandelen in de schaduw van de bomen. Wij (Keiko en Rontu) waren de gelukkige die mee mochten. Miyuki moest thuis blijven, want ja, je weet maar nooit met die Miyukifloepie.

Wat wij ook vaak hebben gedaan is pootje baden, want er zijn daar slootjes genoeg.

Ook moest er weer geposeerd worden. Ik (Rontu) had daar net als altijd geen zin in, dus heb ik (Keiko) maar gedaan wat het vrouwtje van me vroeg.

Het mooiste van alles; we kwamen een Shiba tegen waar we dus lekker mee gingen spelen. Net alsof Miyuki er toch een beetje bij was. Alleen deze Shiba Luisterde naar de naam Kaya, wat eigenlijk ook een beetje vreemd was, want wij kennen een Kaya, maar dat is een mensenvriendinnetje van ons. Nee, wat helemaal raar was was dat het vrouwtje gelijk tegen zijn baasje en vrouwtje ging praten. Wat bleek, het waren mensen die al eens bij ons waren geweest voor een puppy, maar die het leuk vonden om eens met het vrouwtje en ons te gaan wandelen, want ze komen nooit een Shiba tegen en aangezien we toch aardig bij elkaar in de buurt wonen is dit afspraakje gisteren gemaakt. Enhu, een ding is zeker dit afspraakje gaat herhaald worden, maar dan met Miyuki erbij.