Daar zijn we weer, terug van weg geweest. Afgelopen zaterdag ging er ineens een lichtje bij ons branden, baasje bracht vrouwtje weg en even later werden onze huisjes in de auto gezet en ook wat andere spulletjes. Rond de klok van 12.00 uur gingen we samen met het baasje vrouwtje ophalen en daarna mochten we gelukkig lang in de auto zitten. Duitsland was de eindbestmming, joeppie! Na een voorspoedige reis werden er eerst boodschappen gedaan en daarna mochten we een lekker stukje wandelen met het baasje.`

Zondag hebben we broodjes gehaald voor het vrouwtje, het was tenslotte moederdag. Het enigste wat er niet aan klopte was dat vrouwtje gewoon mee is gelopen, de dommerd. Na een heerlijk ontbijtje in de tuin, waarbij we een toeschouwer hadden (kijk maar eens goed op de foto) zijn we met z´n alle gaan wandelen. Een hele bekende wandeling, maar wel een wandeling die nooit gaat vervelen, de U3 zoals hij genoemt wordt.

Voor vele onder de lezers en voor ons is dit het mooiste plekje op de wereldbol, dus daarom maar weer eens op de foto gezet.

Weer thuis gekomen zijn we lekker in de tuin gaan genieten van de zon, maar onze buikjes willen nog steeds niet bruin worden, wat we ook proberen.

Op maandag waren we weer vroeg wakker. Baasje en vrouwtje hadden het weer over wandelen en wij stonden al weer klaar bij onze riempjes. Maar na een tijdje te hebben gewandeld werd het tijd om even af te koelen.

Gelukkig was er een beekje in de buurt en konden we daar even wat drinken en pootjebaden, want we kregen door dat het nog wel een aardig stukje wandelen zou worden. Op een gegeven moment kwamen we op een plaats uit waar vrouwtje kaartjes ging kopen om met de gondel naar boven te gaan. Hoefde we lekker dat hele stuk niet berg op te lopen, heerlijk.

En toen we boven kwamen werden we ook nog beloond met een heuze pauze zodat het baasje en vrouwtje ook nog wat konden eten en drinken. Na dat alles weer op was gingen we weer, maar waar naar toe eigenlijk? Baasje en vrouwtje hadden namelijk geen wandelkaart bij en moesten dus heel goed op de bordjes letten.

Usseln was waar we naar toe moesten, maar rechtsom was het 8,4 kilometer en linksom 7,2, raar maar waar. En als jullie die afstanden zien en er dan alles bij optellen dat we al gelopen hadden om bij die bordjes te komen dan weten jullie dat we veel gelopen hebben.Om er plezier in te houden heb ik (Keiko) even gedaan wat ik graag doe, boomstammen beklimmen. Hoe hoger hoe liever! Ja, kijk maar eens goed vrouwtje kon er bijna niet meer bij. Maar we waren nog steeds niet in de buurt van ons huisje, dus werd er weer besloten om even wat te drinken. Bij gebrek aan een bankje, boomstammen genoeg om op uit te rusten. Al met al is het in totaal een wandeling geworden van ongeveer een kilometer of 18, ja jullie lezen het goed. We waren dan ook al om 9.30 uur weg en kwamen om 14.20 terug bij het huisje. We hebben dan ook de rest van de middag en avond in de tuin gelegen en zelfs toen baasje en vrouwtje gingen gourmetten kwamen wij ook niet omhoog.

Gisteren hadden kregen we na het ontbijt al in de gaten dat het over was met het vakantie gevoel. Onze huisjes gingen weer in de auto, het huisje werd gepoetst, maar we gingen daarna nog lekker wandelen. Sterker nog toen we terug kwamen mochten we weer lekker in de tuin gaan spelen en liggen. Wat raar, maar even later wisten we waarom het zo ging. Een bekende wagen stopte en er stapte bekende mensen uit. De moeder van het baasje, 2 zusjes en 1 vriendin van haar kwamen ons aflossen in het huisje. Na nog wat te hebben gekletst zijn we toch maar in de auto gestapt om weer naar ons huis in Nederland te gaan.

En vandaag, nou gewoon, uitrusten van een heerlijk weekend. Vrouwtje heeft alles weer opgeruimd,gewassen en boodschappen gedaan. Maar rond de klok van 16.00 uur weer een bekende auto, maar nu waren het opa en oma uit de auto stopte. Ze kwamen gezellig hier wat eten en net als altijd kregen wij een lekker snoepje toen ze door de deur waren. Zometeen gaan we de achterdeur maar dicht doen, want er hangt een super zwarte wolk boven onze achtertuin en dan gaan we gelijkmaar naar onze huisjes en gaan luisteren naar het gedonder en gekletter van de regen, de bliksem zien we niet, want het rolluik is lekker dicht. Weltrusten voor starks.