Het gaat hier in huis weer steeds meer de goede kant op, maar we zijn er nog steeds niet helemaal aan gewend dat er geen puppy’s meer rond lopen. Iedere keer als wij beneden komen uit onze huisjes kijken we eerst de keuken in, speeltijd denken we, maar helaas, ze zijn er niet meer.
Soms denk ik (Rontu) ineens aan mijn kindjes en ga dan lopen piepen en zoeken. Dit heb ik trouwens van zondag op maandag nacht heel vaak gedaan. Vrouwtje probberde van alles; een wandeling om te plassen en po..en, drinken, eten en een kroelbeurt, maar als ik dan weer in mijn huisje lag was het weer hetzelfde. Maar wat me wel even goed heeft gedaan was de hondenschool op maandagavond. Daar heb ik me 45 minuten helemaal uitgeleefd en toen was ik zo moe dat vrouwtje besloot om er mee te stoppen. Maar ik begin er steeds beter aan te wennen dat mijn puppy’s weg zijn al moet ik nu wel weer erg aan ze denken. Als het goed is krijgen ze vandaag of morgen een spuitje en ik hoop dat de dierendokter ze geen pijn doet.
De uitslag van de poll is dus ook bekent; ik (Rontu) mis Nagai en Nyoko het meest, maar ja het zijn ook mijn kindjes waar ik erg veel van hou. Ik vond het deze keer ook wel erg leuk om puppy’s te hebben (2 jaar geleden was dat wel anders, maar toen waren het er ook 5, een beetje te veel denk ik) en vrouwtje noemt me dan ook nog steeds trotse mama Rontu. Daarna mis ik (Miyuki) ze het meest, want ik kon heel erg goed met ze spelen. Baasje en vrouwtje volgen dan en ik (Keiko) vind het soms wel fijn dat ze weg zijn, want nu hoef ik niet meer de baas te spelen en ze dingen te leren.