Vanmiddag weer lekker naar het bos gweest, zoals we veel vaker doen en dit wordt dan ook niet altijd meer vermeld.

Het leek wel alleen op de wereld maar dan met z’n drietjes, er liep voor de rest niemand in het bos en de hondjes konden dus heel de tijd rennen en vliegen zonder te hoeven volgen naast mij.
Die twee hondjes zijn weer helemaal uit hun dak gegaan.

Rontu was me zo dankbaar voor dit avontuur dat ze toen we thuis waren bij mij op schoot kroop en kwam kroelen.
Ze was helemaal uit geteld van achter haar zus Keiko aan te rennen.
Ze ging daar door helemaal in haar kroelbui op en heeft zo wel een half uur bij mij gelegen, gezellig toch.

O,ja, tandje zeven van Rontu is er vandaag ook uit gevallen, maar waar het gebleven is, ik zou het niet weten.