Vandaag was het zover. Vrouwtje mocht van haar verjaardagscadeautje gaan genieten. Ze stapte na een ontspannen ochtend samen met het baasje in de auto om naar Cesar Millan te gaan.

Wat was het leuk zeg om hem zo op het podium bezig te zien. Om te zeggen dat ze nog wat geleerd heeft, nou niet echt, maar toch het was leuk. Zelfs zo leuk dat ze heeft gezegd dat als hij nog eens in de buurt komt ze weer gaat.

Heel even had ze het moeilijk. Cesar ging namelijk van een pauze genieten maar liet hun toen achter met een filmpje over Daddy (zijn eigen superhond). Hij vertelde over zijn karakter, wat leek die veel op mij (Keiko) vertelde vrouwtje. Maar toen werd het vrouwtje duidelijk dat Daddy er niet meer is en toen dacht ze aan het moment dat ik weg zou vallen, slik, daar wil ze helemaal niet aan denken. baasje ook niet en ik zelf trouwens ook niet. Toen kwam ook Opa nog even in haar gedachte voorbij en de tranen rolden weer eens over haar wangen. Wat een emotrut is het toch op dit moment zeg.

Toen de pauze afgelopen was had ze zich weer hele maal tot rust gebracht en kon gelukkig nog wel verder genieten. Wat hebben ze gelachen.

Onderweg naar huis hebben ze nog ergens een hapje gegeten en toen werden wij opgehaald om nog even bij oma langs te gaan voor Moederdag. Wat was die blij om ons weer te zien. Ze dacht dat wij niet meer langs zouden komen, maar we hebben haar dus lekker verrast.