Een afspraak die we vandaag toch na moesten komen was die bij de dierendokter, Rontu moest geprikt worden om te kijken hoe ver haar hormoontjes zijn. Hup Rontu in de auto en ach, laat ik Miyuki ook maar mee nemen en zoef weg. Nou laat dat zoef maar weg, want al snel zag het er naar uit dat we te laat zouden komen. De oorzaak een file, het zal niet waar zijn. Een stukje van 35 kilometer waar je 1 uur en 1 kwartier over doet, wie rekent daar op? Ik dus niet!

Nou bij de dierendokter aangekomen ging het allemaal vlug en na even met de dierendokter te hebben gepraat hebben we besloeten om Miyuki ook maar te laten prikken. Eerst Rontu op tafel en hup een naaldje in haar pootje en het buisje laten vol lopen en weer van de tafel af. Toen Miyuki op de tafel en hup naaldje in haar pootje en het buisje laten vol lopen en weer van tafel af. Deze keer vond Miyuki het niet zo erg bij de dierendokter, maar afgelopen vrijdag vond ze het niet leuk. Ook zij mocht namelijk voor een uitstrijkje de uitslag vond ze beter, want die was goed. 2 uur later zou de uitslag komen van het bloedprikken, ook die stond in de file en kwam dus ook te laat, maar hij luide; Rontu staat op 1,7 en Miyuki op 1. Vandaag dus nog geen dekking en donderdag moet er weer geprikt worden.

Wel konden we dus vanmiddag dus weer lekker van onze kwaaltjes genieten. Met al de vrouwen uit het huis lekker in de huiskamer. Een kluifje voor de hondjes en voor mij een dik boek, heerlijk. Soms moet je gewoon genieten!