Vandaag hebben we een gewoon een gewone dag gehad.
Vrouwtje weer werken, baasje werken, wij waren dus vanmorgen allemaal alleen thuis en hebben lekker geslapen.
Toen het vrouwtje thuis kwam was het weer tijd voor een wandeling.

Er waren mensen die zich af vroegen hoe we dat deden, nou gewoon!
Hoe gewoon?
Nou zo, alle hondjes die mee gaan verzamelen zich bij de voordeur, dan wordt door baasje of vrouwtje de riempjes omgedaan, dan gaat de voordeur open en we gaan wandelen.
Nee, even normaal, we lopen inderdaad 4 keer per dag met z´n viertjes tegelijk op straat (met een iemand die onze riempjes vast houd) en de andere keren gaan Miyuki en Michi alleen mee.
En de keren dat we met z´n alle zijn is het lachen hoor!
Fietsers vallen bijna om (ja, dan moet je maar vooruit kijken!), auto´s remmen spontaan en soms zijn er dan ook bijna aanrijdingen (wat zien we daar nou, vosjes?) en dan hebben we het nog niet over de vragen die door de voetgangers gesteld worden (baasje en vrouwtje krijgen er dorst van).
Weer thuis gekomen moeten al de riempjes uit de knoop gehaald worden en dan mogen we weer een voor een de kamer in.

Weer thuis van de wandeling werd de de brokjes weer in onze etensbak gedaan en de waterbak werd gevuld, wat een heerlijke lunch.
De rest van de middag hebben we weer met z´n alle gespeeld.
En nu liggen we weer allemaal in coma, waaruit we zo meteen nog even ontwaken om te gaan plassen en dan vlug ons huisje weer in om verder te slapen.