Wij zijn gisteren nog een rondje door het bos gaan wandelen.
Wat ons op viel was dat Rontu niet gelijk van het pad af ging (Keiko doet dit altijd wel, die gaat ook erg ver van ons vandaan), en dus ook niet erg ver van ons weg ging.

Onderweg hebben we ook nog spoorzoekkertje gedaan, bij Keiko ging dit helemaal goed alleen waren de bosje te dicht begroeid dus kwam zijn terug naar mij over het gewone pad.
Rontu liep ook bij het baasje toen ik op de fluit floot, maar die hoorde hem wel maar wist niet goed wie er op de fluit floot en hoe ze er dan moest komen.
Baasje is toen hard mee gaan lopen en ik heb nog een keertje gefloten toen ze dichterbij was en ja hoor, roeftem daar was ze, knap toch.

Even later naar een watertje gegaan (ook in dat bos), Keiko ging natuurlijk weer niet verder dan haar buik en Rontu wilde eerst helemaal niet, dus baasje heeft haar toen voor ieder stap in het water beloond met een snoepje.

Wij weer op pad naar de auto en weg waren die twee Shiba’s.
Wij even wachten en toen toch maar weer de fluit gebruikt en ja hoor , daar was Keiko en even later ook “Rontu”.
Nou denken jullie waarom staat dat tussen “‘” ‘s, nou hierom.
Rontu was namelijk niet meer onze eigen hondje dat we weg hadden zien gaan, ze was helemaal klets nat en even ervoor wilde ze het water toch echt niet in, dus wat er gebeurd is weten wij niet en zullen wij ook nooit te weten komen.
Wij denken dat ze samen terug wilde komen naar ons, maar dat Rontu een slootje verkeerd heeft in geschat.
Ach ja, eind goed al goed!