Hier zitten Keiko en ik in de auto op het vrouwtje te wachten, alleen had zij toch maar besloten om Keiko niet mee te nemen.
Na dat zij Keio weer uit de auto had gehaald,wat die helemaal niet leuk vond, bleef ik alleen over.
Wij zijn lekker naar de stad gegaan om weer eens over de markt te lopen enz.
Ook moest ze nog een paar winkels in en daar konden de verkoopsters maar niet van mijn afblijven en iedere keer kreeg ik weer te horen dat ik op een vosje leek, maar ik ben toch echt een hondje.
Later zijn we ook noch bij kennissen van het baasje binnen gelopen ( die hebben in de stad een bedrijfje) en daar was ook een hele grote hond.
Alleen wist diehond niet met mij om te gaan, ik was dan wel op zijn terrein maar hij durfde toch niet echt bij mij in de buurt te komen, duus als ik een beweging maakte ging hij bij zijn baasje verhaal halen.
Dat was toch best wel grappig om mee te maken.
Hoi zusje,geniet jij nou ook zo van autorijden,ik wel.
We gaan overal naar toe, en ik zie dan steeds wat nieuws.
Wel jammer dat Keiko niet mee kon.
Heb je hem wel weer een beetje getroost? 😉
Khoda: Rontu vind auto rijden op zich wel leuk, maar haar maagje kan er nog niet zo goed tegen,
Als wij met de auto van Remko weggaan moet ze dan ook regelmatig overgeven.
En Keiko moest een keer thuis blijven van mij, omdat Rontu ook alleen mee moet kunnen (of alleen thuis blijven), maar meestal doen we alles met z’n allen.
Wat jammer dat ik je niet tegen ben gekomen in de stad, maar waarschijnlijk zou je me nog niet herkend hebben. Daar moet ik toch wat aan gaan doen!