Vanmorgen piepte de telefoon van mij al op tijd, een sms-je van Marcel en Mariska. Of het weer hier wel bekwaam was om te gaan wandelen met de groep. Ja, de vakantiegroep uit Zwitserland zou vandaag weer bij elkaar komen om een reunie te houden (je moet iets verzinnen om elkaar te zien). Ik twijfelde geen moment en belde gelijk naar Marcel toe en vertelde dat het zonnetje scheen en dat als het regende iedere keer maar een bui was. Ja of nee was wat hij wilde horen, nou de hondjes gilde jaaaaaaa, want die wilde hun vriendjes en vriendinnetjes weer wel zien.

Onderweg weer een sms-je; de fam Coule stond in de file, oeps wij even later ook. Weer een sms-je van Marcel en Mariska; oeps een file, dezelfde waar wij ook in hadden gestaan. Ja, gestaan omdat wij de weg nog af konden en de weg binnendoor ook wel zouden vinden. Weer een sms-je, nu van Mariska die vroeg waar we geparkeerd stonden, nou de rest in de file en wij waren nog aan het zigzaggen.

Eindelijk wij waren een kwartier te laat op het parkeerterrein en daar was Mariska al en ook de fam. Coule had het einddoel bereikt. Nou nog wachten op Marcel en Mariska. En dat duurde en duurde, even bellen waar ze zitten, nou in de auto die stil stond in de file. Twee buien later of met andere woorden ruim een uur te laat kwamen Marcel en Mariska aan en konden we gaan wandelen.

Omdat de weergoden ons vandaag geen goed weer gunde hadden wij al besloten om het fototoestel thuis te laten, anderen waren hem echt vergeten, dus geen foto’s van vandaag. Nu we het over foto’s hebben, we hebben er nog genoeg gezien hoor, want al de vakantie foto’s waren ingeplakt en werden na het wandelen onder het genot van een drankje door iedereen bekeken.

Maar door niets hebben wij onze dag laten verprutsen, de wandeling was erg leuk, het was gezellig en ach je kan ook niet altijd super weer hebben. Wat we ook hebben besloten is dat we volgend jaar weer met z’n alle op vakantie gaan, dus nu gaan we weer kennismakingswandelingen houden.