Vanavond moest ik er weer aan geloven, fietsen!
Eerst naar Bavel, om bij Ruud, Nancy en de kids te kijken hoe het was na het verlies van Vlugge Japie.
Op de terug weg ook nog langs Paul en Debby, om met Toet te Kroelen.
Dus al met al heb ik bijna heel die kant van Breda gezien, en ja hoor, ik moest weer lopen naast de fiets (15 kilometer hoor) en Rontu mocht weer lekker zitten in het mandje.
Maar ik ga het steeds leuker vinden en vooral als we bij zulke lieve mensen op bezoek gaan, bij de een krijgen we lekker drinken en bij de ander lekker te snoepen.
Waarom waren jullie al zo snel naar huis? Toen ik vanochtend uit mijn bedje kwam rollen, kon ik Rontu nergens vinden. Ik vroeg gelijk aan papa en mama, “waar zijn ze nou?” Blijkbaar had niemand van jullie in de gaten, dat ik natuurlijk weer het een en het ander gehoord had gisterenavond.
Komen jullie snel weer, als wij ook wakker zijn?
Quinty; ja hoor dat doen we, binnenkort hebben jullie toch vakantie en liggen jullie niet meer zo vroeg in bed dus is het wat makkelijker om te doen.