Vrouwtje haar vakantie ie weer afgelopen en afgelopen donderdag zat vrouwtje opnieuw voor haar eerste lesdag in de klas. Deze module (5) heet Ras en Gedrag en de lerares heeft al gezegd dat het heel veel leren word. De lesstof die ze moet gaan leren zal zelfs in 2 mappen moeten, want anders zullen er veel losse blaadjes gaan rondslingeren. Deze lesdag ging helemaal over het ontstaan van de hond. Komen wij nou wel of niet van de wolf? Hoe kan het dan dat wij zo zijn veranderd? Vrouwtje gaat het ons later helemaal uitleggen!!!

Verder zijn vrouwtje en ik (Tatsu) weer opnieuw naar een show geweest. Jaja, ook Mariska en Sakai waren er weer bij. Afgelopen vrijdag waren we dan ook in Eindhoven te vinden om daar ons beste pootjes voor te zetten. Maar ja, wat verwacht je van een Shiba die helemaal geen heertjes meer heeft? Ik heb namelijk heel dom gedaan en heb met dit koude weer van nu al mijn haartjes uit gedaan. Ik liep heel mooi en het gaat steeds beter met mij en Mariska, maar kreeg een ZG als beoordeling. Niet slecht voor een haartjesloze Shiba hoor. Mariska en Sakai kwamen weer met een U-tje de ring uit. Al met al een goede dag dus.

Maar toen de weg naar huis. Pppffff, een stukje waar we ’s morgens 5 minuten over gedaan hadden duurde nu een uur en de vervolgreis van 3 kwartier duurde 1,5 uur. Ik vroeg maar aan het vrouwtje waar ze allemaal wel niet langs ging. Ik had honger, wilde spelen en daarna lekker slapen op de bank, maar thuis was ik nog niet. Vrouwtje vertelde dat de hele weg wit was door sneeuw en dat dat hier in Nederland voor veel problemen zorgt, maar dat geloofde ik helemaal niet, want ik had het nog niet gezien of gevoeld. Gek is dat niet, want op een show dag wordt ik in mijn bench boven op de bench van Sakai gezet en zo worden wij van plek naar plek gereden. Thuis gekomen mochten wij gelijk de sneeuw in en toen wist ik wat vrouwtje bedoelde. Mijn pootjes zakte bijna voor de helft in de sneeuw weg en dus besloot ik maar weer als Ijsshiba door dat lekkere witte spul te springen en het hoognodige op te eten.

Nu liggen wij lekker veel bij vrouwtje als ze aan het leren is op de hondenkamer om haar gezelschap te houden. Tussen alles door gaat ze heerlijk met ons wandelen, maar dan moet ik soms heel hard huilen. Spontaan sta ik dan op 1 of 2 pootjes minder omdat ik er dan niet meer op kan staan. Zo zeer doen ze dan. Vrouwtje heeft wonderhanden en maakt het door er met haar hand er over heen te gaan weer helemaal normaal. Knap hè, zou ze dat ook op school geleerd hebben?

Zo nu ga ik even gek doen en mama Rontu vervelen zodat ik straks weer lekker slapen kan.