Wij zijn een sipjes en wel om twee dingen.

Wij hebben namelijk gitseren samen met baasje en vrouwtje met volle verbazing zitten kijken wat voor ergs er in Japan gebeurd is. Nou zijn wij natuurlijk van oorsprong Japanse hondjes en wij zijn dus een beetje sipjes als we denken hoe veel van onze soortgenootjes er nu wel niet in de problemen zitten omdat ze geen hokje, vers water, brokjes meer hebben. Maar wat we eigenlijk nog erger vinden is dat ze misschien ook wel hun baasjes kwijt zijn. Wij moeten er in ieder geval niet aan denken om de onze kwijt te raken.

Maar waar we erg sipjes om zijn is dat opa al 3 weken in het ziekehuis ligt en dat vrouwtje donderdag heeft gehoord dat hij nooit meer thuis gaat komen. Jammer, want hij stoeide zo leuk en aaide zo lekker. Jammer dat wij geen afscheid meer van hem kunnen nemen, want wat zouden wij hem graag nog een lattse lebber en poot hebben gegeven.

Wat wij nou wel doen is heel lief spelen en kroelen met baasje en vrouwtje, want dat hebben ze nodig. Zelfs die Nagai voelt het goed aan en kroelt als de beste met hun van ons vijfjes.